एके काळी एका छोट्या गावात विशाल नावाचा एक मुलगा राहत होता. गोष्टी विसरण्याची त्याला खूप सवयी होती. शाळेमध्ये तो सरासरी विद्यार्थी होता. एक दिवस सकाळी विशालला उशीरा जाग आली, तो शाळेसाठी तयार होण्यासाठी धावत सुटला. जेव्हा त्याने त्याची बॅग पकडली आणि दारातून बाहेर पडला तेव्हा त्याला लक्षात आले की तो काहीतरी महत्त्वपूर्ण विसरला आहे ते म्हणजे त्याची असाइनमेंट कॉपी!
घाबरून विशालचे मन बहाण्याने धावले. त्याला ठाऊक होते की, त्याचे कठोर शिक्षक श्री. पाटील यांना पटवून देण्यासाठी त्याला एक चांगले कारण शोधून काढायचे आहे, जेणेकरून ते आपल्याला काही बोलणार नाही. कपाळावर घामाचे मणी तयार होऊन विशालने एक योजना आखली.
जेव्हा विशाल शाळेमध्ये पोहोचतो तेव्हा त्यांनी दिलेली कारणे
शाळेत आल्यावर विशाल पाटील सर यांच्या वर्गाजवळ आला. आत जाताच त्याने आपले निरागस स्मित हास्य केले आणि सर ला म्हणाले “गुड मॉर्निंग, सर.”
जाड मिशा असलेल्या ताठ दिसणाऱ्या मिस्टर पाटील यांनी विशालकडे संशयाने पाहिले आणि म्हणाले “गुड मॉर्निंग, विशाल. तुझी असाइनमेंट कॉपी कुठे आहे?”
विशालचे हृदय धडधडले कारण त्याने त्याच्या पहिल्या बहाण्याला सुरुवात केली. “अं, तुम्ही बघा, सर, काल रात्री मी माझी असाइनमेंट करत होतो आणि अचानक एलियन्सचा एक गट आमच्या घरामागील अंगणात आला! त्यांना पृथ्वीच्या शिक्षण पद्धतीबद्दल जाणून घेण्यासाठी माझी असाइनमेंट घ्यायची होती. मी त्यांना नकार देऊ शकत नाही, सर! हे आहे. अंतराळ शांततेसाठी!”
पाटील यांनी संशयाने भुवया उंचावल्या. “एलियन्स, विशाल? खरंच?”
“होय, सर! अगदी! त्यांनी ते परत करण्याचे वचन दिले होते, पण अंतराळ प्रवास कसा अप्रत्याशित असू शकतो हे तुम्हाला माहीत आहे,” विशाल काहीच विचार न करता म्हणाला.
पाटील सरानी याची कारणे लवकरच ओळखले. सरानी बिनधास्तपणे श्वास घेतला आणि म्हणाले “हे बघ विशाल, हे तुझे फालतू चे कारणे मला नको सांगू. तुझे कारणे मला सगळं व्यवस्थितपणे लक्षात येत आहे. आता खार खार सांग तू assingment का नाही आणला? “
चटकन विचार करत विशाल म्हणाला, “बरं, साहेब, तुमचा विश्वास बसणार नाही, पण माझ्या असाइनमेंट एका अलिएन नि घेऊन घेतली, हि काळ रात्री ची घटना आहे सर. या परिस्थिती मध्ये मी खूप घाबरलो होतो. आता तुम्हीच सांगा सर तुम्ही अशा परिस्थितीत काय केले असते.”
पाटील सर म्हणाले “विशाल तुझी तबियत तर बरोबर आहे न. तू हे काय बोलत आहे? एक अलिएन ? हे तर मी नवीनच ऐकत अहो. “
“होय, सर! अगदी खरे आहे! मी त्याचा पाठलाग करण्याचा प्रयत्नही केला, पण ते खूप वेगवान होते,” विशालने त्याच्या सर्जनशीलतेने पाटील सिरांचा मन जिंकून घेण्याच्या आशेने सांगितले.
पाटील सरानी मान हलवली. “विशाल, मला तुझ्या कल्पनाशक्तीचे कौतुक वाटते, पण तरीही तुला तुझी असाइनमेंट वेळेवर पूर्ण करायची आहे. आता कोणते हि कारणे मला सांगु नको.”
विचलित पण निर्धाराने विशालने होकार दिला. “हो, सर. मी वचन देतो की असे पुन्हा होणार नाही.”
विशाल त्याच्या जागेवर परतला, तो हसल्याशिवाय राहू शकला नाही. त्याची कारणे त्या दिवशी कामी आली नसती तर सर त्याला वर्गामध्ये बसू दिले नसते. विशाल साठी हा एक छोटासा विजय होता. त्या दिवसापासून, विशालने शाळेला जाण्यापूर्वी त्याची बॅग पुन्हा एकदा तपासण्याची खात्री केली, त्याने दिलेले काम पुन्हा कधीही विसरायचे नाही.
हे विनोदी कथा तुम्हाला कसे वाटले, आम्हाला कंमेंट मध्ये नक्की कळवा. अशीच पोस्ट वाचण्यासाठी या वेबसाइट वरील इतर पोस्ट हि वाचा. अशा आहे कि तुम्हाला ते पण आवडेल.